Sigaw ng Mag-aaral, Persepsyon ang Umiiral: Work Immersion Program ba ay Benepisyo o Pahirap?
May bagong programang inilatag ang
Department of Education o DepEd na nagsimula makalipas ang halos limang taon. Ito
ay ang K-12 Program. Napapaloob sa K-12 curriculum, kailangang dumaan at
maipasa ng isang mag-aaral ng senior high school ang work immersion program o WIP ng DepEd kasama ang Kagawaran ng mga Manggagawa
sa pakikipag-tulungan ng iba’t-ibang institusyon sa ating bansa. Ang WIP ay
binuo upang ang mga mag-aaral ay magkaroon ng pambungad na kaalaman patungkol
sa realidad ng buhay at pagta-trabaho. Ang mga mag-aaral ay inaasahang magkakaroon
ng malalim na pang-unawa sa programa at malilinang ang kani-kanilang mga
abilidad na natutunan base sa kanilang pag-aaral at sa mga kinuhang strand. Ang mga mag-aaral ay kailangang
gumugol ng 80 oras upang pagdaanan at tapusin ang iba’t- ibang klase ng
trabahong inihanda para sa kanila at ito ay ayon rin sa “Department # 40 series of 2015” ng kagawaran. Ang lahat ng trabahong itatalaga sa mga mag-aaral ay dapat na
ina-angkop base sa kanilang mga napiling strand. Ito ay isa sa mga requirement at mandato ng DepEd na dapat pagdaanan at malagpasan ng
mga mag-aaral. Ito ay naiiba sa on-the-job-training o OJT dahil ang
lahat ng mga estudyanteng makararanas ng WIP ay walang matatanggap na kahit
anong uri ng sweldo galing sa paaralan o kahit sa institusyong nakibahagi sa
programa. Ang OJT ay karanasang nagaganap sa mga estudyanteng magtatapos ng
kolehiyo. Kadalasan ring na ang lahat ng sumasailalim sa OJT na mga mag-aaral
ay sila mismo ang pumipili ng kanilang papasukang institusyon.
“Kung gusto
maraming paraan, kung ayaw maraming dahilan.”
Marami
tayong gustong gawin habang tayo ay nabubuhay. Sa lahat ng ninanais natin ay
binibigyan natin ito ng atensyon at paghahanda sa iba’t-ibang pamamaraan. Tulad
na lamang sa Work Immersion Program ng mga paaralang nasasakop ng Roman Catholic Bishop of Novaliches Educational System o RCBN-ES sa pakikibahagi ng REX Group of Companies na isa sa mga
nanngungunang kumpanya sa paggawa at paglilimbag ng iba’t- ibang uri ng mga
libro. Lahat ng mga estudyante ay gustong maipasa ang programang ito kaya
sila’y gumagawa ng iba’t-ibang paraan upang matugunan ang mga naatas na gawain
sa bawat isa sa kanila. Ang pagbiyahe ng halos dalawang oras upang hindi mahuli
sa pagpasok sa trabaho at upang malagpasan rin ang trapik. Maraming sinasakripisyo
ang mga mag-aaral para sa programang inihatag nila. Ninanais talaga ng mga
estudyante na matapos na itong WIP kaya binibigyan nila ito ng mahabang oras at
mahabang pagpapasensya. Sa kabilang banda, marami pa ring mga bagay na hindi
natin ninanais o ninais man lang na maranasan sa ating buhay. At kung ayaw
natin ang mga ito, ating binabale-wala o
nagbibigay tayo ng maraming kadahilaan upang tutulan ang mga ito. Sa patuloy na
pag-arangkada ng programa, masasabing marami ang sumubok sa WIP samantalang
mayroon ding mga mag-aaral na nanindigang hindi ito subukan. Malaki ang epekto
ng social media sa usaping ito. Dahil
sa social media, nagkaroon ng
diskusyon ang mga mag-aaral. Ang iba ay sumubok dahil alam nilang may benepisyo
silang makukuha rito at dahil na rin sa pag-aaya ng mga kapwa mag-aaral. Ang
iba ay hindi man lang sumubok dahil sa implewensya ng ibang mga kaibigan habang
ang iba naman ay may kanya-kanyang personal na mga problema. Malaki ring epekto
ang pagkakatapat ng halos dalawang linggong programa sa bakasyon ng mga
mag-aaral.
Maraming
iba’t-ibang opinyon at pahayag ang mga estudyante patungkol sa ginagawang Work Immersion Program. Marami ang
naiinis at nawawalan ng gana upang ipagpatuloy pa ang nabanggit na programa.
Una, ang pagta-trabaho ng walang sahod o “labor
without pay” galing sa kumpanya o maging sa paaralan. Kahit na ito ay isa
sa pinaka-mahalagang requirement sa pagpasa sa Grade 12, hindi pa rin tama para sa
pananaw ng iba na walang nakukuhang benepisyo ang mga estudyante. Ikalawa, walang
libreng serbisyong pang-transportasyon at libreng pagkain. Ang lahat ng bagay
upang mairaos ang programa ay nangangailangang gumastos nang gumastos na tila
ba pahirap sa mga bulsa ng mga mag-aaral at ng kanilang mga magulang. Animo ba’y
basta-basta pinupulot sa kalsada ang pera na kinikita ng ating mga magulang
kung kaya’t ganun na lamang ang reaksyon nila. Maidadagdag pa rito ang mga
gawaing iniuutos sa mga mag-aaral ay wala naman alagang kinalaman sa kanilang
napiling strand. Tulad sa mga mensahe
ng mga propesyonal, marapat na magsimula ang lahat sa pinaka-simula at hindi
papasok agad-agad sa gitna o dulo ng hindi tayo lumagapak sa pina-ibaba na
hindi natin kailanman gugustuhin at pangangarapin. Hindi angkop ang ibang mga
pinagagawa sa mga estudyante tulad na lamang ng pag-scan ng maraming pahina ng
iab’t ibang libro,pagtutupi ng mga folder, paglalagay ng mga fastener at marami
pang hindi angkop na gawain ang ipinararanas sa mga mag-aaral. Ang lahat ng nangyari
ay hindi pwedeng isisi sa REX Group of
Companies, kahit sa kani-kanilang mga paaralan o kahit kanino man dahil
nasa pagitan ng RCBN-ES at ng
kumpanya ang kanilang mga kasunduan.
Bagama’t marami man ang negatibong
reaksyon, kapares nito ay mayroon pa ring mga positibong reaksyon. Ang ilang
estudyante ay natuwa dahil hindi nila nararanasan ang mga hindi angkop na
trabaho tulad sa ilan nilang mga kapwa kamag-aral. May ilang grupo ng mag-aaral
ang naging maswerte dahil sila ay natapat sa departamentong angkop na angkop sa
kanilang napiling strand. Nagagamit
ng mga mag-aaral na ito ang kanilang mga kaalaman base sa napag-aralan nilang
espesyalidad. Hindi natin pwedeng ipagsantabi na ang programang ito ay
nagkaroon sa atin ng tulong upang mahasa pa ang ating mga kaalaman tungo sa mas
maunlad na mga kaisipan.
Sa
pagtatapos, masasabi nating mayroong iba’t-ibang persepsyon ang bawat tao.
Pwedeng ang persepsyon na ito ay maging kampi o positibo para sa isang kampo at
maari ring maging mali o negatibo para sa iba. Maraming maitutulong sa mga
mag-aaral ng senior high school ang
programang tulad nito na kung saan mahahasa at mailalabas natin ang ating mga
tinatagong abilidad. Subalit hindi natin agad-agad mahuhuusgahan kung ang isang
programa o proyekto ay magiging tagumapay ba o magiging kamalian lamang. Ang
kahihinatnan ng isang programa ay naka-base sa mga nagpa-plano at mga kabahagi
nito. Maraming benepisyong makukuha ang mga mag-aaral sa programang ito ngunit
hindi lahat ay nakatanggap ng pantay na pagtingin at angkop na mapaglalagyan.
Umiiral sa ating mga Pilipino ang pagkakaroon ng mahabang pagpapasensya at
pagtitiyaga. Magkakaroon ba tayo sa ilang bagay ng benepisyo o isa lamang
pahirap at ayanay nasa desisyon nan g bawat isa sa atin.
--- Anthony Tolibas Gregorio II
--- Anthony Tolibas Gregorio II
Comments
Post a Comment